گاهی پیش میآید که افراد ناآشنا با رشته ورزشی تیراندازی با شنیدن نام این ورزش به یاد خطرات و جراحات ناشی از گلوله و سلاح میافتند و حتی احساس ترس میکنند یا دچار اضطراب میشوند. ولی آیا واقعاً تیراندازی خطرناک است؟
در ابتدا لازم است روشن شود که منظور از ورزش تیراندازی چیست و چه تفاوتهایی با "تیر زدن " دارد.
ورزش تیراندازی شامل چندین شاخه گوناگون است که همگی با نوعی سلاح (تفنگ یا تپانچه یا ساچمه پران) انجام میشوند و مبتنی بر قواعد مفصل و محکمی هستند که شامل اصول و فنون و قوانین است؛ بنابراین رشته کمانگیری که در ایران بنام "تیراندازی باکمان " شناخته میشود کاملاً جدا و متفاوت از رشته ورزشی تیراندازی است گرچه اصول مشترکی هم دارند. همچنین تیراندازیهایی که بهمنظور شکار یا انجام عملیات نظامی و امنیتی انجام میشوند کاملاً با اجرای فعالیت ورزشی تیراندازی متفاوتاند گرچه در پارهای از اصول و گاهی ابزارها اشتراک دارند.
یک نکته قابلتوجه در تیراندازی ورزشی این است که از میان چند اصلی که ضروری این رشته هستند اولین آنها "اصل ایمنی " است و در مراحل اولیه آموزش به نوآموز تعلیم داده میشود و خود شامل فنون و قوانین مختلف است. گفتنی است که طبق قوانین فدراسیون جهانی تیراندازی در هنگام مسابقه ارتکاب خطای ایمنی از سوی ورزشکار منجر به اخراج فوری وی از محل مسابقه میشود درحالیکه سایر خطاها جریمههایی مانند تذکر، کسر امتیاز یا حذف تیرانداز از دور مسابقه دارد بدون آنکه در هیچکدام از این موارد نیازی به هدایت ورزشکار به بیرون از محل مسابقه باشد. از همینجا میتوان تصور کرد که موارد ایمنی تا چه حد در این ورزش جدی هستند. ایمنی در تیراندازی بههیچوجه شوخیبردار یا قابل مسامحه و بخشش نیست و این را نوآموزان از بدو شروع به فعالیت در این رشته باید یاد بگیرند.
نکته قابلتوجه دیگر آمار و ارقام موجود از آسیبهای پیشآمده در فعالیتهای ورزشی مختلف است. برای هر فرد عادی کاملاً قابلدرک است که احتمالاً کمترین آسیب ورزشی در رشته شطرنج اتفاق میافتد (البته ورزش بودن شطرنج محل اشکال است!) ولی شاید کمتر کسی بداند که در کنار شطرنج، تیراندازی یکی از کم آسیب ترین ورزشها است. دلیل این اتفاق به قواعد و روشهای اجرای فعالیتهای تمرینی و مسابقاتی رشته تیراندازی برمیگردد که بهویژه در مسابقات قابلمشاهده است؛ درحالیکه آسیبهای شدید و جبرانناپذیر در رشته پرطرفداری مانند فوتبال یا رشتههایی همچون ورزشهای رزمی، دوچرخهسواری، وزنهبرداری و پرورش اندام کاملاً عادی و رایج هستند.
نکته سوم تجهیزات بکار گرفتهشده در ورزش تیراندازی است. یک تپانچه خفیف یا سلاح تراپ-اسکیت در عین اینکه میتواند وسیلهای بسیار خطرساز و آسیبزا باشد، یک ابزار ورزشی بسیار ایمن است و هنگامیکه در دست یک ورزشکار آموزشدیده قرار میگیرد کافی است با رعایت اصول و قواعد خودش استفاده شود؛ درست همانند یک خودروی بنز که میتوانید سالها با آن در کمال آرامش رانندگی کنید یا آنکه روز اول با آن به ته دره شیرجه بزنید! خطر یک سلاح ورزشی بهمراتب کمتر از یک چاقوی آشپزخانه است. همانطور که همه ما بدون واهمه در خانه چاقوی آشپزخانه نگه میداریم و آن را هرروز بکار میگیریم، میتوانیم با یک سلاح ورزشی هم برخورد ایمن و مطمئنی داشته باشیم.